Από την καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής σε ολόκληρη την Ελλάδα προκύπτουν τρία σημαντικά διακυβεύματα που συνδέονται με την εκλογή νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι με την ψήφο μας δεν επιλέγουμε απλά αρχηγό κόμματος ή τον αρχηγό Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Επιλέγουμε τον επόμενο πρωθυπουργό, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος διαθέτει όραμα και σχέδιο για την Ελλάδα του σημερινού και έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει τη χώρα.
Επιπλέον, ο κόσμος που βλέπει ξανά στο ΠΑΣΟΚ προσδοκά αυτή την προοπτική, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη και τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να ακούσει έναν πειστικό, σύγχρονο και ρεαλιστικό λόγο, που να προτείνει λύσεις για τα παρόντα προβλήματα και όχι να επαναλαμβάνει συζητήσεις για τα ζητήματα του παρελθόντος.
Το δεύτερο διακύβευμα, όπως τονίζει η Άννα Διαμαντόπουλου, είναι η αποφυγή αντιλήψεων και πρακτικών που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ στον δημόσιο βίο. Ο καταγγελτικός και διχαστικός λόγος, καθώς και οι κομματικές πρακτικές της αλληλοεξόντωσης, δεν μπορούν να λειτουργούν ως πρότυπα στο προοδευτικό κίνημα. Η “συριζοποίηση” του ΠΑΣΟΚ συνιστά σοβαρό κίνδυνο, καθώς θα μπορούσε να το κρατήσει στάσιμο και να περιορίσει τις ευκαιρίες του να γίνει η πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα.
Το τρίτο διακύβευμα αφορά τον χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ. Ύστερα από μια δεκαπενταετία πολιτικής περιθωριοποίησης, το Κίνημα έχει τη δυνατότητα να επανεμφανιστεί στο πολιτικό σκηνικό. Για να το πετύχει αυτό, απαιτείται η διαμόρφωση ενός ανοιχτού, συμμετοχικού και διαδικτυακού κόμματος, που να απομακρύνεται από τη νοοτροπία του «μικρού και κλειστού» κόμματος, η οποία καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια.
Για να καταφέρει η νέα ηγεσία να μετασχηματίσει το ΠΑΣΟΚ σε ένα ανοιχτό και αντιπροσωπευτικό κόμμα των δημοκρατικών πολιτικών ρευμάτων, θα χρειαστεί να έχει την εμπειρία και την προοπτική που απαιτεί η ηγεσία ενός νικηφόρου Κινήματος, ικανό να οδηγήσει την Ελλάδα στον 21ο αιώνα.
Πηγή: news.gr
